Co wspólnego ma menopauza i zespół zamrożonego barku? Można je połączyć. Statystycznie częściej zapadają na tę bolesną dolegliwość kobiety w wielu menopauzalny, czyli między 45 a 60 rokiem życia. Dlaczego tak się dzieje? Tego do końca nie wiemy.
W szczególności Panie powinny poznać problematykę tego schorzenia i w momencie pojawienia się bólu w okolicach barku reagować szybko i zdecydowanie, poddając się rehabilitacji.
Menopauza
O menopauzie wiemy coraz więcej. Nie jest to oczywiście jakaś szczególna choroba, ale to czas zmian zachodzących w organizmie kobiet, u której natura postanowiła wygasić funkcje jajników. A to powoduje całą lawinę zmian. Za wszystko odpowiedzialne są hormony. Ostatnia miesiączka pojawia się u kobiet najczęściej w wieku 49-52 lat. W niektórych przypadkach 7 lat wcześniej, mogą pojawić się zmiany w postaci nieregularnych miesiączek, uderzeń gorąca, wahań nastroju czy trudności z zasypianiem, osteopenia lub osteoporoza i inne dolegliwości, które nagle zakłócają normalne funkcjonowanie kobiety. Kobiety w wieku menopauzalnym mają za sobą również wiele doświadczeń emocjonalnych, traum, które utrwalają się w niewłaściwej postawie ciała (garbienie się, pochylanie głowy do przodu i „chowanie” jej w barkach), a ta znowu wpływa na funkcjonowanie całego aparatu ruchu. Bark to również symboliczna część ciała, na której nosimy cały ciężar problemów życiowych. Ale czy tylko przenośnia? Statystycznie 80% przypadków zamrożonego barku diagnozowanych jest u pań 50-60 lat. Szanowne Panie, może to czas, żeby zrzucić ze swoich barków niepotrzebny balast? Zamrożony bark możemy traktować jako dolegliwość, która każe się zatrzymać i przemyśleć wiele spraw, skupiać się na sobie. Jeśli się pojawi natychmiast rehabilitować.
Zamrożony bark
Zespół zamrożonego barku, to inaczej mówiąc zarostowe zapalenie torebki stawowej. Najczęstszą przyczyną powstawania zespołu zamrożonego barku jest zapalenie kaletki podbarkowej. Powoduje ono, że przestrzeń pomiędzy powierzchniami stawowymi zmniejsza się, pozostawiając mniej miejsca zapewniającego swobodę ruchów. Bark usztywnia się, a ruchy bywają bardzo bolesne. Następuje ograniczenie mobilności poprzez to, że torebka stawowa barku i więzadła otaczające staw kurczą się. Bark zamrożony charakteryzuje się ograniczeniem w poruszaniu stawem barkowym oraz mocnym bólem. Nieleczony może być przyczyną przewlekłego uszkodzenia tego stawu i w konsekwencji przełożyć się na mniejszą ruchomość, stabilność oraz siłę barku. Zamrożony bark dotyczy zazwyczaj jednego barku.
Przyczyny zespołu zamrożonego barku
Jak na razie nie do końca wyjaśniono przyczynę powstawania zamrożonego barku. Przyczyn upatruje się we wcześniej przebytych urazach, zabiegach, unieruchomieniach w okolicy stawu barkowego. Zauważono również, że zarostowe zapalenie torebki stawowej ma związek również z chorobą niedokrwienną serca, zapaleniem stawów, cukrzycą, nadczynnością tarczycy i często występuje u kobiet w wieku menopauzalnym.
Objawy
Jednym z najbardziej powszechnych objawów jest przewlekły, mocny ból i sztywnienie stawu barkowego. Oznaki i objawy rozwijają się stopniowo, zazwyczaj w trzech etapach, choroba przechodzi po półtora roku.
- I etap choroby – staw staje się sztywny i bardzo bolesny w czasie poruszania. Zakres ruch staje się ograniczony. Ból nasila się zazwyczaj podczas ruchu i w nocy. Okres ten trwa od 1 do 8 tygodni.
- II etap choroby – zamrożenie – staw staje się coraz bardziej sztywny, zakres ruchu jest mocno ograniczony. Odczuwany ból może być mniejszy. Faza zamrożenia trwa od 9 do 16 miesięcy.
- III etap rozmrażania – zakres ruchów w stawie zaczyna się zwiększać. Ból może zanikać, ale czasami nawraca. Ostatnia faza trwa zazwyczaj od 12 do 40 tygodni.
Diagnostyka zespół zamrożonego barku
Zazwyczaj podczas badania ortopedycznego i wywiadu lekarz może powstawiać już wstępną diagnozę. Dodatkowo wykonuje się USG barku lub rezonans magnetyczny.
Jakie są możliwości leczenia barku zamrożonego?
Celem leczenia jest łagodzenie dolegliwości bólowych oraz zachowanie mobilności i elastyczności tkanek otaczających staw. Bardzo ważna staje się w przypadku tej choroby wczesna interwencja fizjoterapeuty oraz rozpoczęcie rehabilitacji. Polega ona na ćwiczeniach oraz pracy na punktach spustowych, bruzdach mięśniowych, masażu, terapii manualnej. W leczeniu wykorzystuje się również farmakoterapię polegającą na podaniu środków przeciwbólowych, okłady gorące lub zimne – pomagają zmniejszyć ból i obrzęk, iniekcje z kortykosteroidów, wykonuje się artroskopię barku (choć zabieg ten stosowany jest rzadko w przypadku tej dolegliwości).
Przy okazji tematu zamrożonego barku, warto wspomnieć, że wraz z tą dolegliwością może wytworzyć się zespół szyjno-barkowy. W tym przypadku dolegliwości kręgosłupa szyjnego i chorego barku nakładają się, stając się bardzo uciążliwe dla pacjenta.
Pamiętajmy!
W przypadku pojawienia się dolegliwości bólowych barku należy szybko zgłosić się do lekarza ortopedy i wdrożyć działania terapeutyczne. Ważne jest również utrzymywanie prawidłowej postawy, ostrożne wykonywanie codziennych czynności oraz nieobciążanie barków.
