Złamania kości dzieli się na różne kategorie w zależności od stopnia, lokalizacji, ciężkości oraz typu jej uszkodzenia. Jakie są najczęściej występujące rodzaje złamań kości?
Złamania zamknięte
Znane również jako złamanie proste występują w przypadku, gdy kość jest złamana, ale skóra jest nienaruszona. Wobec tego kość nie przerywa wtedy ciągłości skóry.
Złamania zamknięte powodują pojawienie się uczucia bólu oraz obrzęku i zaczerwienienia w okolicy złamanych tkanek kostnych.
Leczenie złamań zamkniętych polega przede wszystkim na odpowiednim ustawieniu kości, która zmieniła swoją pozycję, a następnie na usztywnieniu tkanek przez złożenie opatrunku gipsowego.
Złamania otwarte
Znane również jako złamanie złożone występują wtedy, gdy kość po złamaniu przebija się przez skórę. Wobec tego dochodzi do przerwania ciągłości powłok skórnych i wychodzenia tkanki kostnej na zewnątrz, poza ciało.
Złamania otwarte są bardziej skomplikowane i czasochłonne w leczeniu, ponieważ wymagają one przeprowadzenia operacji. Również konieczne jest leczenie uszkodzonych tkanek, na przykład skóry, nerwów, naczyń krwionośnych.
Dodatkowo tego typu złamanie może to zwiększyć ryzyko infekcji, dlatego też konieczne jest stosowanie odpowiedniego leczenia za pomocą antybiotyków, aby zredukować to niebezpieczeństwo.
Złamania niekompletne
Mają one miejsce wtedy, gdy dochodzi do uszkodzenia kości, natomiast nie jest ona przerywana na całej jej długości. Do tego typu złamań zaliczane są złamania zielonej gałązki oraz włoskowate.
Złamanie zielonej gałązki
Ten typ złamania występuje, gdy kość jest zgięta, ale nie całkowicie złamana lub też dochodzi do złamania kości tylko z jednej strony.
Najczęściej ten rodzaj złamania kości występuje u dzieci, których kości są bardziej elastyczne.
Złamanie włoskowate
Również bywa ono określane jako złamanie zmęczeniowe albo naprężeniowe. Ten rodzaj złamania ma formę pęknięcia kości, dlatego też nie dochodzi wtedy do jej całkowitego złamania.
Najczęściej złamania włoskowate występują z powodu nadmiernych przeciążeń lub powtarzającego się nacisku na kość. Na ogół występują one u osób uprawiających sporty.
Złamania kompletne
Ten rodzaj złamania ma miejsce wtedy, gdy dochodzi do przerwania ciągłości kości w całości, dlatego wymagane jest jej połączenie. Do złamań kompletnych zaliczane są złamania pojedyncze oraz rozdrobnione.
Złamania pojedyncze
Ten rodzaj złamań polega na przełamaniu kości na dwie części.
Złamanie rozdrobnione
Ten typ złamania występuje, gdy kość jest podzielona na więcej niż 3 części.
Złamanie kompresyjne
Ten typ złamania występuje, gdy kość zostaje nadmiernie zmiażdżona lub ściśnięta.
Najczęściej złamania kompresyjne pojawiają się w kręgosłupie. Dochodzi do nich często na skutek postępującego wieku.
Złamanie awulsyjne
Ten typ złamania diagnozowany jest w przypadku, gdy niewielki kawałek kości zostaje oderwany od głównej kości na skutek urazu mięśnia, więzadła lub ścięgna.
Do złamań awersyjnych dochodzi najczęściej na skutek powstawania gwałtownych ruchów.
Złamanie patologiczne
Do złamania patologicznego dochodzi w przypadku, gdy kość jest osłabiona z powodu stanu chorobowego, dlatego jest ona w wyższym stopniu narażoną na powstanie złamania.
Najczęściej do złamań patologicznych prowadzi osteoporoza, która powoduje ubytki kostne, dlatego kości stają się kruche. Również może dochodzi do nich na skutek nowotworów kości – zarówno chorób pierwotnych, jak i przerzutowych nowotworów do kości.
Złamanie zaklinowane
Ten rodzaj złamania kości ma miejsce wtedy, gdy dochodzi do wbijania się w siebie odłamków kostnych. W efekcie kość zachowuje swoją ciągłość, natomiast powoduje ona dolegliwości bólowe i staje się skrócona.
Zaklinowane złamanie często pojawia się w przypadku urazu kości udowej. Jest ono wtedy także najniebezpieczniejsze i wymaga odpowiedniego leczenia.
Złamanie przewlekłe
Ten rodzaj załamania ma miejsce wtedy, gdy dochodzi do mikro urazów kostnych, dlatego też pojawiające się dolegliwości są rozciągnięte w czasie. Nie dochodzi wtedy do przerwania struktury kości.
Złamania przewlekłe pojawiają się najczęściej na skutek przemęczenia mięśni, przykurczów, nadmiernego przeciążenia, co powoduje nadmierny nacisk na kość i zmęczenie tkanki kostnej.
